Modern İktisatcıların büyük çoğunluğu; paranın genel kabul görmesinin devlet eliyle sağlanabileceği gibi, böyle bir güç olmaksızın kendiliğinden de sağlanabileceği görüşünü savunmaktadırlar. 

Kullanıcıların bir parada bulunmasını isteyeceği en önemli özellikler; taşınabilir, bölünebilir, dayanıklı, yeknesak, yapılması zor, güvenilir olması, herkes tarafından kabul görülmesi  ve nadir olmasıdır. İnsanoğlu paranın icadından önce mal ve hizmetleri birbiriyle takas ediyordu. Bu uygulama (Barter sistemi) yaygın olamamakla birlikte bazı sektörlerde halen uygulanmaktadır.

 İnsanlık tarihine baktığımızda ilk olarak deniz kabuğu, fildişi, demir, tuz gibi bazı mallar mübadele aracı olarak kullanılmıştır. Daha sonra para ve para gibi kullanılan enstrümanlar sürekli değişim geçirmiştir. Bunlar Emtia para(Altın Gümüş), temsili para(Kağıt Para), kaydi para(Bankaların ve finans kurumları tarafından kullanılan para), sanal para(plastik kartlar VISA-Master- Access) Saklama şekli elektronik, transfer şekli dijital olan Dijital-Elektronik para(Ülkeler, Merkez bankaları ve Bankalar tarafından kullanılan transfer para) ve en son günümüzde kripto- özel şifreli para(Başta Bitcoin ve şimdilik 1500 çivarında altcoin) hayatımıza girmiştir.

Dünya üzerinde kurulmuş olan uygarlıklar tarafından asırlar boyu kullanılan emtia para sistemi zamanla temsili para sistemine dönüşmüştür. Devletler,  karşılığı emtia olan ve istendiğinde emtiaya çevrilebilen temsili paralar basmışlar, bu şekilde  basılan paranın toplam değeri karşılığında hazinelerinde/merkez bankalarında emtia (altın gümüş başata olmak üzere çeşitli değerli madenler) tutmuşlardır.

Dünya nüfusunun hızla artması,  dünya altın ve gümüş rezervlerinin yetersiz olması ve bunların hepsinde daha önemli olan siyasi ve ekonomik nedenlerden dolayı paranın değerinin altın veya gümüşe endekslenmesi ve para arzının altın rezervleriyle sınırlandırılması 19. Yüzyılın ilk çeyreğinde terk edilmiş/terkedilmek zorunda kalınmıştır.

Para arzının altın ve gümüş gibi emtia karşılığı çıkartılması uygulamasının terk edilmesinden sonra, 1944 yılında gerçekleştirilen Birleşmiş Milletler Para ve Finans konferansında, pek çok ülkenin kendi para birimini Amerikan dolarına endeksli itibari para yapmasına ve sadece Amerikan Dolarının altına dayalı olmasına karar verilmiştir. Başka bir ifade ile basılan her ABD dolarının karşılığında altın konulmakta, diğer dünya ülkeleri ise basacakları kendi ülke paralarının karşılığında ABD doları koymaktaydılar. Elindeki ABD dolarını götüren herkes karşılığı olan altını alabilmekteydi. Bu uygulama ABD dolarının dünyada hâkim para olmasını sağlamıştır. Ancak bu uygulamanın faturası ABD’ye ağır olmuş elinde bulunan 20.000 ton altının 12.000 tonunu kaybetmesine neden olmuştur. Bunu gören ABD, dolar karşılığında altın teslimatı uygulamasından vazgeçilmiş ve hatta ABD 1971 yılında bu uygulamayı bir adım daha öteye taşıyarak, Amerikan Dolarının altın karşılığının bulundurulması zorunluluğunu kaldırmıştır. Kısaca söylemek gerekirse, ABD de ve dünyada dolaşan doların karşılığında sadece 8.500 ton altın bulunmaktadır. Buda yaklaşık 500 milyar dolar demektir. Dünyadaki ülkelerin elinde yaklaşık olarak toplam 170.000 ton altın bulunmaktadır. Dolar karşılık gösterilerek basılan diğer dünya ülkelerinin paraları da hesaba katıldığında gerek dolarların ve gerekse diğer dünya ülkelerinin bastığı kağıt paraların karşılığı konusunda koca bir soru işareti karşımıza çıkmaktadır.